JUBILEUSZE I NASZA RADOŚĆ

Opublikowano [data] przez

Maj 2022 r. jest szczególnym miesiącem w historii Kościoła misyjnego. Dzień 3 maja wyznacza 200-lecie powstania Dzieła Rozkrzewiania Wiary, a jednocześnie 100-lecie powstania pozostałych Papieskich Dzieł Misyjnych (PDPA i PDMD), które są zapleczem duchowym i materialnym działalności misyjnej Kościoła na całym świecie. Do tej daty, jak brat, dołącza się dzień 22 maja, w którym Kościół wynosi na ołtarze Paulinę Jaricot, stojącą u początków święcącego 200-lecie Dzieła, a jednocześnie założycielkę Żywego Różańca.

Rocznice te, jak każde, są wyzwaniem dotyczącym zarówno sfery intelektualnej naszego zaangażowania w życie Kościoła, jak i samego obszaru duszpasterstwa, któremu wspominanie historycznych wydarzeń winno służyć. Mówiąc prościej, stajemy przed okazją poznania narodzin struktur Kościoła, który wypełnia swoje zadania głoszenia Dobrej Nowiny, ale też przed okazją wykorzystania ukazania dobra, jakiego przysparzają Kościołowi misyjnemu instytucje powstałe w konkretnych momentach jego historii.

Zachęcamy do wykorzystania w duszpasterstwie, a szczególnie w formacji członków róż różańcowych (np. podczas zmiany tajemnic) załączonych materiałów (kliknij tutaj). Można też skorzystać ze strony internetowej dyrekcji Papieskich Dzieł Misyjnych: https://missio.org.pl/

Wkrótce na naszej stronie zamieścimy materiał dotyczący osoby Pauliny Jaricot i jej beatyfikacji, która przewidziana jest na dzień 22 maja 2022 r.

Dzieło wzniosłe

Dzięki swemu uniwersalizmo­wi Dzieło Rozkrzewiania Wiary zdobywało uznanie tak hierarchii kościelnej, jak i wiernych. Już w 1824 roku oddział Dzieła powstał we Włoszech, w 1831 roku – w Belgii, dwa lata później – w Szwajcarii, a w 1837 – w Stanach Zjednoczo­nych i w 1839 roku – w Hiszpanii. Papieże, jeden po drugim, a było ich na przestrzeni 100 lat od 1822 r. dziewięciu, promowali działalność tego Dzieła. Grzegorz XVI chwalił je i nadał mu przywileje i odpusty. Leon XII nadał temu Dziełu niespotykany wymiar powszechny. Św. Pius X uznał je za „najwznioślej katolickie oraz główną instytucję w szerzeniu Królestwa Bożego”. W 1919 roku Benedykt XV napisał encyklikę misyjną Maximum illud i w niej polecił Dzieło Rozkrzewiania Wiary jako podstawowe narzędzie misyjne, którym powinni posłużyć się katolicy. Nazywa je głównym źródłem, z którego powinny czerpać i żywić się nie tylko aktualne misje, lecz i te, które dopiero rozpoczną swą działalność.

 Warto wiedzieć, że Dzieło Rozkrzewiania Wiary zagościło w naszej diecezji już 1884 roku. Wtedy to ówczesny biskup tarnowski Józef Alojzy Pukalski apelował do diecezjan o formalną przynależność do grup tego Dzieła, a duchowieństwu polecił formę jego organizowania, która do dzisiaj wyraża się w konkretnych zobowiązaniach duchowych i materialnych.

 Miano „papieskiego”, Dzieło Rozkrzewiania Wiary otrzymało w 1922 roku, w sto lat od swego założenia. Papież Pius XI w motu proprio Romanorum pontificum napisał, że czyni je „oficjalnym organem Stolicy Apostolskiej, przezna­czonym do zbierania jałmużny wśród wiernych całego świata i rozdzielania jej między wszystkie misje”.

Paulina Jaricot mając 27 lat, szukała również dla Dzieł misyjnych wsparcia duchowego przez modlitwę. Założyła więc Żywy Różaniec, gigantyczne wprost zrzeszenie, liczące w chwili jej śmierci ok. 3 miliony członków. W miejsce „dziesiątek”, które zakładała w Lionie wśród pracownic fabryki swego ojca, zaproponowała grupy po 15 osób, z których każda zobowiązała się modlić codziennie w intencji grzeszników. Te „dziesiątki” jeszcze do niedawna istniały w naszej diecezji. „Piętnastki” się mnożyły i Żywy Różaniec zapuścił korzenie nie tylko w Europie, ale w Ameryce i Azji. W roku 1840 z radością napisała w okólniku wysyłanym do członków Żywego Różańca, że za niedługo będą zjednoczeni w modlitwie z całym światem. Apelowała więc do wszystkich ludzi, by nie zamykali serc tylko dla swych osobistych spraw, ale – by jak Chrystus, który umarł za wszystkich, umieli również ogarnąć wszystkich. Z satysfakcją stwierdzała, że we Francji i w Belgii całe rzesze należące do Dzieła Rozkrzewiania Wiary są jedno­cześnie rzeszami Żywego Różańca.
W momencie śmierci Pauliny w samej Francji istniało już 150 tysięcy „piętnastek” Żywego Różańca, co odpowiada 2 mln 250 tys. członków.

Dzieło pomocne

Papieskie Dzieło Rozkrzewiania Wiary to jeden ze wznioślejszych sposobów uczestniczenia w misji Kościoła aż po krańce ziemi. To uczestnictwo bowiem przekłada się na pomoc duchową i materialną, dzięki którym powstają Kościoły lokalne tam, gdzie Chrystus nie jest znany, czy też nie jest znany w wystarczający sposób. Ta pomoc z zasady nie omija nikogo, kto ją zgłasza, ale też w Kościele nie powinno być nikogo, kto by się w nią nie włączał.

 W diecezji tarnowskiej Papieskie Dzieło Rozkrzewiania Wiary istnieje od lat w różach Żywego Różańca. Datą, która wyznacza to zaangażowanie w sposób szczególnie świadomy i intensywny jest rok 1994, kiedy miał miejsce I Kongres Misyjny Diecezji Tarnowskiej. Pytanie tylko, czy członkowie róż w sposób świadomy przeżywają przynależność do Żywego Różańca, czy tę przynależność kojarzą z Pauliną Jaricot i czy ich róże różańcowe są narzędziem pomocy duchowej i materialnej misjom?

Miesiąc maj jest z jednej strony okazją do świętowania jubileuszu Dzieła, w które jesteśmy zaangażowani. Świętujemy bowiem radość, że pomagamy duchowo i materialnie, wspierając wszystkie misje i wszystkich misjonarzy, nie wyłączając oczywiście kilkudziesięciu misjonarzy diecezji tarnowskiej, którzy w tej chwili głoszą Ewangelię w dziesięciu krajach świata na trzech kontynentach.

Cieszmy się więc, że w minionym roku 140 parafii naszej diecezji, podobnie jak w wielu poprzednich latach, cieszy się różami różańcowymi, które swą modlitwą i regularną symboliczną ofiarą materialną, wspierają misyjną działalność Kościoła przez żywe uczestniczenie w Papieskim Dziele Rozkrzewiania Wiary. Jest naszą diecezjalną tradycją i propozycją, by każdego miesiąca, świadomie przeżywając przynależność do róż różańcowych, każdy ich członek złożył wartość jednej bułki, co później jest wsparciem dla wszystkich misjonarzy, a więc też dla naszych. Ta pozornie mała ofiara rokrocznie tworzy „stosy chleba”. We wspomnianych 140 parafiach członkowie róż złożyli w roku 2021 rekordową sumę ponad 455 tys. zł. To wielki dar, biorąc pod uwagę, że w latach przed pandemią mniej więcej ta sama liczba parafii zapewniała sumę nieprzekraczającą 400 tys. zł, co zresztą jest również pokaźnym darem.

Tak więc rok 2022 to nie tylko rok jubileuszowy, ale rok wielkiej satysfakcji dla tych, dla których Kościół powszechny jest ich wspólnotą, do której weszli przez chrzest i w których łaska chrztu daje o sobie znać przez zapał zdobywania innych dla Chrystusa. A jeśli jest to rok jubileuszowy, to po to, aby z uzasadnioną radością cieszyć się, że potrafimy się „dzielić wiarą jak chlebem”.

Świadomość daru

Uczestniczenie w tak wzniosłym i pomocnym Dziele wymaga świadomości. Nie o to bowiem chodzi, by „dawać na misje”, ale by mieć świadomość, czym jest misja Kościoła, na czym polega nasza w niej partycypacja i na ile ona współtworzy budowę misyjnego Kościoła.

W tym miejscu wypada zaznaczyć, że od niemal 25 lat, w Domu Formacji Misyjnej w Czchowie ma miejsce – jak to wynika z nazwy Domu – formacja misyjna, organizowana specjalnie dla członkiń i członków róż różańcowych. Ci, którzy taką formację przeszli chociaż raz, w swoim zapale troski o rozwój wiary w świecie, potrafili z róż różańcowych uczynić zaplecze dla misji. Do tej pory z takiej formacji skorzystało ponad 4800 osób. Przybywały one przeważnie jako kilkuosobowe „delegacje” reprezentujące róże różańcowe z danej parafii. Często były to nawet pojedyncze osoby z danej wspólnoty parafialnej, ale nie brakło też grup kilkudziesięcioosobowych z takiej wspólnoty, przybyłej ze swoim proboszczem, zorganizowanym przez niego autokarem.

Do tego więc chciałoby się zachęcać poszczególne parafie, ale przede wszystkim do tego, że bez czasu poświęconego na formację, trudno oczekiwać pełnej odpowiedzi na uczynienie róż Żywego Różańca narzędziem współpracy misyjnej.

Zapewne swoją rolę odegrały też coroczne diecezjalne spotkania róż różańcowych, odbywane zwykle w obecności biskupa i misjonarzy reprezentujących ten świat, który róże różańcowe obejmują swoją opieką. Na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat w spotkaniach tych wzięło udział ponad 22,5 tys. osób. Owszem, często te osoby się powtarzały, ale to też świadczy o tym, że potrzebują takich spotkań, by podtrzymać i odnowić zapał współpracy misyjnej podejmowanej przez wielu.

Gratulujemy

 Tym, którzy od dawna, ale też od niedawna, włączają się we współpracę misyjną w ramach Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary – gratulujemy! To róże różańcowe ze wspomnianych wcześniej parafii. Gratulujemy zapału, ale też zrozumienia Kościoła, który ze swej natury jest misyjny. A oto te parafie:

Barcice, Biadoliny Radłowskie, Binczarowa, Bobowa, Bogumiłowice, Borzęcin Górny, Brzesko – Mił. Bożego, Bochnia św. Jana, Bruśnik, Brzesko – MB Częstochowskiej, Brzesko – św. Jakuba, Brzeźnica k. Bochni, Brzozowa, Brzozówka, Burzyn, Chojnik, Chomranice, Czarny Potok, Delastowice, Dębica – św. Jadwigi, Dębica – św. Krzyża, Dębica – MB Anielskiej, Dębica – Mił. Bożego, Długołęka-Świerkla, Dobra, Dobrków, Dobrynin, Domosławice, Gierczyce, Gnojnik, Grabno, Gromnik, Gródek k. Grybowa, Gródek n. Dunajcem, Grybów, Grywałd, Górki, Iwkowa, Jadowniki, Jadowniki Mokre, Jasień, Jaworsko, Kąclowa, Koszyce Wielkie, Krościenko, Krużlowa, Krynica – św. Antoniego, Krynica – NSPJ, Krynica – WNNP, Krzeczów, Limanowa – MB Bolesnej, Lipnica Murowana, Lisia Góra, Lubzina, Luszowice, Łęg Tarnowski, Łękawica, Łętowice, Łososina Dolna, Łososina Górna, Łukowa, Łysa Góra, Mielec – Ducha św., Mielec – MBNP, Mielec – św. Mateusza, Mielec – Rzochów, Mikluszowice, Moszczenica – MB Szkaplerznej, Muchówka, Muszyna – bł. Teresy, Nawojowa, Nieczajna, Niedzieliska, Niskowa, Nowa Wieś, Nowy Sącz – św. Heleny, Nowy Sącz – Jana Pawła II, Nowy Sącz – św. Kazimierza, Nowy Sącz – św. Małgorzaty, Mowy Sącz – MB Bolesnej, Olesno, Ostrów, Pawęzów, Piątkowa, Pilzno, Piotrkowie, Piwniczna Zdrój, Pleśna, Podłopień, Pogórska Wola, Porąbka Uszewska, Przecław, Przeczyca, Ptaszkowa, Pustków Os., Radgoszcz – św. Kazimierza, Ropa, Rzepiennik Biskupi, Rzezawa, Rzędzianowice, Rzuchowa, Siekierczyna, Siemiechów, Sienna, Skrzyszów k. Tarnowa, Stara Wieś, Stary Sącz – Mił. Bożego, Stary Sącz – św. Elżbiety, Stróże, Szczucin, Strzelce Wielkie, Szynwałd, Śnietnica, Świebodzin, Tarnów – Katedra, Tarnów – MB Fatimskiej, Tarnów – MB Szkaplerznej, Tarnów– św. Maksymiliana, Tarnów – NSPJ, Tarnów – św. Stanisława, Tarnów – Trójcy Św., Trzetrzewina, Turza, Tylmanowa, Tymbark, Wadowice Dolne, Wadowice Górne, Wielka Wieś, Wielogłowy, Wilczyska, Wojakowa, Wojnicz, Wola Mielecka, Wola Rzędzińska – MBNP, Wola Rzędzińska – Mił. Bożego, Zabrzeż, Zborowice, Zbylitowska Góra, Żabno, Żmiąca, Żyraków.

Ks. Krzysztof Czermak

Więcej informacji o Jubileuszach PDM 2022 w linkach poniżej: